ΠΩΣ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ Η ΑΜΕΛΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ

Η ΑΜΕΛΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΑΛΛΟΙΩΝΕΙ
ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑ
ΕΤΣΙ ΕΞΗΓΗΤΑΙ ΠΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ  ΚΑΙ
ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΤΑΝΤΟΥΝ ΜΑΣΟΝΟΙ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ

ΠΩΣ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ Η
ΑΜΕΛΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ

1.     Στον εκκλησιασμό

• Τώρα
       τελευταία δεν πάνε πολλοί χριστιανοί στην εκκλησία και δικαιολογούνται ότι
       ακούνε από το ραδιόφωνο. Αυτό κατά βάθος είναι μια οκνηρία. Γιατί για να
       πάει ο άλλος στην εκκλησία χρειάζεται κάποιος κόπος, να σηκωθεί, να
       πλυθεί, να ντυθεί, να χτενιστεί, να σταθεί μια δυο ώρες στη Θεία
       Λειτουργία. Ένας κόπος είναι και η οκνηρία του η πνευματική, μολονότι δεν
       είναι άπιστος, τον κάνει να μην αγαπά τον εκκλησιασμό.

2.     Στην προσευχή

• Ξέρουμε
       όλοι ότι η προσευχή είναι μια συνομιλία με το Θεό, όμως δεν την αγαπούμε.
       Όταν κάποιο εξέχον πρόσωπο μας ορίσει κάποια συνάντηση, προσπαθούμε να
       είμαστε συνεπείς. Αν σ' εκεινες τις συναντήσεις έχουμε συνέπεια, πόσο
       μάλλον πρέπει να είμεθα συνεπείς στη συνάντησή μας και στη συνομιλία μας
       με το Θεό. Η ψυχή που αγαπά τον Θεό είναι επίμελής στην προσευχή.

3.     Αμέλεια δείχνουμε και
στη μελέτη της Αγίας Γραφής

• Είδατε
       τι λέει ο απόστολος Πέτρος; «Ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη τὸ λογικὸν γάλα ἐπιποθήσατε,
       ἵνα αὐξηθῆτε εἰς σωτηρίαν». Να αγαπήσουμε, λέει, την Αγία Γραφή και να
       έχουμε επιθυμία να τη μελετάμε, όπως το βρέφος επιθυμεί να πιεί το γάλα
       της μάνας του.

4.     Αμέλεια στην εξομολόγηση

• Αναβάλλουμε συνεχώς.

5.     Αμέλεια στη Θεία
Κοινωνία

• Δεν κοινωνούμε με τόσο προθυμία και ζήλο,
       όσο έπρεπε να έχουμε.

6.     Αμέλεια στην
ιεραποστολή

• Δεν προσπαθούμε να κερδίσουμε και άλλες
       ψυχές στο Χριστό. Όχι τόσο δια του λόγου, αλλά δια του παραδείγματός μας.

Σε μια εποχή δραστηριότητος έχουμε στα
πνευματικά αμέλεια συνεχή, οκνηρία και ύπνο, λες και μας τσίμπησε όλους η μύγα
τσετσέ της Αφρικής. Τα όμορφα τροπάρια της Εκκλησίας
μας προσπαθούν να εκτινάξουν την αμέλεια. Ένα απ' αυτά λέει «Ψυχή μου, ψυχή
μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις; Τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι».

Την αμέλεια, που έρχεται σ' όλους τους
ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους, πρέπει να καταπολεμήσουμε. Μεγάλα πνεύματα
κινδύνεψαν να πέσουν σ' αυτήν. Ακόμα και ο προφήτης Ηλίας. «Πάρε με»
είπε στο Θεό «δεν θέλω να ζω. Δεν υπάρχουν αφτιά για ν' ακούσουν. Έμεινα
μόνος». Και ο Θεός του απάντησε «Τι είναι αυτά που λες, Ηλία; Σε τι
ακηδία και πένθος έφτασες; Ρίξε μια ματιά γύρω σου και θα δεις 7 χιλιάδες ψυχές
είναι που δεν προσκύνησαν τον Βάαλ».

Ο δαίμων της αμελείας πολεμεί πολύ τον
άνθρωπο. Θέλει να βρίσκεται σε κατάσταση οκνηρίας, για να μην σωθεί. Αυτή η
αμέλεια τιμωρείται από το Θεό. Και η τιμωρία αυτή εικονίζεται στην παραβολή των
πέντε μωρών παρθένων. Αυτές δεν κάνανε σε κανέναν άνθρωπο κακό. Μόνο που ήταν
αμελείς. Όταν είδαν ότι το λάδι τους τελείωνε, δεν πήγαν εγκαίρως στον έμπορο
για ν' αγοράσουν. Αδιαφόρησαν, αμέλησαν, δεν κουράστηκαν. «Ε» θα είπαν «όταν
τελειώσει, θα ψάξουμε και θα βρούμε». Ξέρετε πώς έκαναν αυτές. Σαν τον οδηγό
που είναι αμελής. Όταν κάνει μακρινό ταξίδι δεν φροντίζει να ανεφοδιαστεί με
βενζίνη και μένει στου δρόμου τα μισά. Αυτό κάνουμε κι εμείς. Ενώ έχουμε να
κάνουμε μακρινό ταξίδι και να διανύσουμε δρόμο μακρύ, δεν ανεφοδιαζόμαστε με
πνευματικά αγαθά, με τα Μυστήρια της Εκκλησίας και με την προσευχή, για να
συνεχίσουμε το δρόμο.

Η αμέλεια
είναι το μεγαλύτερο όπλο του διαβόλου. Δημιουργεί πολλά θύματα, γι' αυτό πρέπει
να την πολεμήσουμε εγκαίρως. Να είμαστε δραστήριοι όχι μόνο στον υλικό τομέα
αλλά και στον πνευματικό. Γιατί, τι το όφελος να είμαστε εργατικοί στα υλικά
και οκνηροί στα πνευματικά; Ο σατανάς με την αμέλεια προσπαθεί να κερδίσει
έδαφος. Δημιουργεί μιαν υποτονία στον άνθρωπο. Τον κάνει να αδιαφορεί για όλα
τα πνευματικά και τον οδηγεί σε μια νέκρωση πνευματική. Τον κάνει νεκρό άταφο
και άχρηστο για κάθε πνευματικό αγώνα. Γι' αυτό χρειάζεται πολύ προσοχή,
προσευχή και αγώνα.

Λένει ότι κάποτε ο διάβολος κάλεσε τα
όργανά του, κάλεσε τους πράκτορές του, που εργάζονταν πάνω στη γη και ζήτησε να
μάθει τα αποτελέσματα των εργασιών τους. Παρουσιάστηκε ο πρώτος δαίμων και είπε
«Σ' έναν όμιλο χριστιανών, που περνούσε κάποιο ερημικό μέρος τραγουδώντας
και ψάλλοντας, ξεσήκωσα τα λιοντάρια και τις τίγρεις και τους κατεσπάραξαν.
Τώρα, τα κόκκαλά τους βρίσκονται κατάσπαρτα στην έρημο». «Δεν έκανες
τίποτε» του είπε θυμωμένα ο αρχηγός του. «Τι καυχάσαι, που εξήγειρες τα
θηρία εναντίον του σώματος των χριστιανών, αφού οι ψυχές τους σώθηκαν και πήγαν
στον παράδεισο;». Ο δεύτερος δαίμων παρουσιάστηκε και είπε «Ταξίδευε ένα
καράβι σ' ένα μεγάλο ωκεανό. Κι είχε μέσα φλογερούς χριστιανούς και
ιεραποστόλους. Ξεσήκωσα τότε μεγάλη φουρτούνα εναντίον τους και πάει, χάθηκε το
καράβι. Πνίγηκαν όλοι». «Δεν κατόρθωσες τίποτε» είπε ο διάβολος «Έπνιξες
τα σώματά τους, αλλά οι ψυχές τους σώθηκαν και έφυγαν από κοντά μας».
Παρουσιάστηκε και ο τρίτος δαίμων και είπε «Εγώ δεν ξεσήκωσα ούτε θηρία ούτε
κύματα εναντίον των χριστιανών, αλλά έκανα κάτι άλλο. Υπήρχε μια εκλεκτή ψυχή,
που αγαπούσε το Θεό, προσευχόταν, μελετούσε την Αγία Γραφή, προσπαθούσε να
σώσει και άλλες ψυχές. Εγώ χρόνια προσπαθούσα να τη ρίξω στην αμέλεια, να την
κάνω να κουραστεί και ν΄ αδιαφορήσει και να πει «Φτάνει πια. Βαρέθηκα. Δεν
χρειάζεται άλλος αγώνας». Πέρασαν δέκα χρόνια και το κατόρθωσα. Αυτή τη στιγμή
την έκανα δική μου και βρίσκεται κάτω από την εξουσία μου». Ενθουσιάστηκε ο
σατανάς με το κατόρθωμα αυτού του διαβόλου και του έδωσε το βραβείο. «Μπράβο»
του είπε «εσύ πέτυχες το πιο μεγάλο κατόρθωμα». Χρειάζεται
υπομονή, εργατικότητα, αύξηση καθημερινή του ζήλου μας, προσοχή και αγώνα
συνεχή, για να μη μας καταλάβει η πνευματική τεμπελιά και έρθει ο πνευματικός
θάνατος της ψυχής μας.